در یک جمعیت شلوغ که بچه ها مشغول بازی هستند مادر همه حواسش به بچه خودش است که مبادا آسیب ببیند، یک لحظه از او چشم بر نمی دارد. ما هم در این دنیا مشغول بازی هستیم و آن مهربان دلسوزی که تمام حواسش به ماست و از مادر به بندگانش مهربانتر است، چشم از ما برنمی دارد. آری خدای مهربانم! آن بنده نوازی است که نسبت به تمام بندگان همچون مادری بی قرار است. آیا تا به حال چنین حسی را نسبت به پروردگارمان داشته ایم ؟آیا تا به حال فکرکرده ایم که خداوند به تک تک ما نگاه خاص و ویژه دارد. تا به حال به این نکته توجه کرده ایمکه اگر می‌خواست به ما توجه نکند چرا ما را آفریده است؟!

ماه رجب که ماه رحمت سرشار پروردگار به بندگانش است تمام سخنش این است که بنده من! ماه رجب سرشار از رحمت من است. این یعنی همان نگاه ویژه خاص مادرانه، نگاه عاشقانه پروردگار به بندگانش مخصوصاً آنها که قصد بازگشت به سوی او را دارند.فقط باید توجه کرد.

بقیه امور در سایه سار این توجه است. چنانچه فرمود من همنشینم با کسی که با من همنشین باشد و توجه می کنم به کسی که به من توجه کند. این‌ها را گفتم که برسم به این جمله که ماه رجب حلقه اتصال بین عبد و معبود است، بین خلق و مخلوق، بین عاشق و معشوق. در این ماه ایستگاه های معنوی وجود دارد، هرکجا قدرت توجه انسان به پروردگارش کاهش پیدا کرد، وسایل تقرب و توجه به پروردگار که همانا اهل بیت (علیه السلام) می باشند به کمک می آیند. انسان باید ابزاری مخصوص برای رسیدن به ذات الهی فراهم کند و چه زیبا فرمود پیامبر اکرم من و علی پدران این امت هستیم.

۱۳ رجب مظهر ولایت و دیگری در ۲۷ رجب مظهر رسالت و نبوت می‌گردد و دو بال رسالت و ولایت انسان را به سر منزل مقصود می‌رساند و چه افتخاری بالاتر از این برای ما دانشجویان که در محضر امام علی (علیه السلام) اشک شوق می ریزیم و سر به آستان او می ساییم ...

خوش بحال ما که در ماه خدا یعنی رجب میهمان محبوب خدا شده ایم.....